2. Verblijfsvergunning

Allereerst moet ik excuses maken voor de lange stilte op mijn blog. De hele operatie van de emigratie heeft veel tijd en energie gevergd en daardoor is het schrijven er bij ingeschoten. Ook wil ik mijn dank uitspreken aan diegenen die mij benaderd hebben om te vragen of alles goed met mij was. We zijn op 8 april 2022 vetrokken naar Bulgarije waar we de 10e zijn aangekomen. Op het moment van schrijven zijn we nu bijna 4 maanden hier in Bulgarije. In latere posts zal ik dat proces nader toelichten.

Eind augustus (2021) ben ik weer naar ons nieuwe huis gegaan, dit keer met de auto. Het was twee en een halve dag rijden en bijna 2500 kilometer. Ik vertrok heel vroeg in de ochtend uit Den Haag en ben rond 7 uur ’s avonds ingecheckt in een motel zo’n 100 kilometer voor Wenen, Oostenrijk. De volgende ochtend doorgereden naar Hongarije en de grens overgestoken naar Roemenië. Halverwege de route door Roemenië vond ik een hotelletje waar ik gestopt ben voor de nacht. Het verschil in standaarden tussen het motel in Oostenrijk en het hotel in Roemenië werd meteen pijnlijk duidelijk; Ik moest een half uur wachten met inchecken omdat het meisje wat de receptie deed ook de serveerster was en er zojuist een touringcar vol ouderen was aangekomen die allemaal moesten eten. De stoel waar ik op plaats wilde nemen bij de receptie schaamde zich niet om haar verenpakket in de zitting duidelijk te laten aftekenen tegen het vergane rode kunstleer. Comfortabel was het niet en na lang wachten kwam de jongedame met excuses om mij in te schrijven en betaling te regelen. Het werd een korte nacht. Het raam van de kamer sloot niet goed waardoor het lawaai van de nabijgelegen hoofdweg eenvoudig doordrong in de kamer. Om 6 uur ben ik opgestaan en na een douche vertrokken. Ontbijt werd geserveerd vanaf 9 uur dus dat was sowieso geen optie. Gelukkig had ik een koelbox bij me in de auto met boterhammen, repen en fruit, dus honger hoefde ik niet te hebben. Via de brug over de Donau bij Vidin kwam ik Bulgarije binnen zonder noemenswaardige problemen. Van daaruit was het nog een paar uur rijden naar ‘huis’ en ik kwam in de middag aan.

Ik had een maand vakantie genomen om voorbereidingen te treffen voor de emigratie, die nu gepland stond op begin april 2022. Covid was nog steeds een probleem dus allereerst moest ik er voor zorgen dat ik een geldig vaccinatiebewijs had, niet alleen op mijn telefoon maar ook op papier. Vervolgens heb ik alle vignetten aangeschaft voor gebruik van de snelwegen in Oostenrijk (minimaal 2 weken van tevoren aanschaffen, anders kan het niet on-line), Hongarije, Roemenië (geen mogelijkheid aan de grens dus on-line regelen!) en natuurlijk Bulgarije.

Wat ik ook vanuit Nerderland had geregeld was een Bulgaarse rekening die je nodig heb bij immigratie. Bij mijn vorig bezoek aan Bulgarije had ik geprobeerd een bankrekening te openen bij DSK bank, maar mijn aanvraag werd zonder opgaaf van redenen afgewezen (toen ik alweer terug in Nederland was). Ik vond een ‘workaround’ in de nieuwe trend van on-line bankieren, ICARD genaamd, met het hoofdkantoor in Varna. Deze betaalservice (geen echte bank) heeft dus geen filialen en alles gebeurt on-line. Je krijgt wel een debit card (VISA). Op de rekening had ik ruim 2000 Leva gestort omdat dat het minimale bedrag was dat je moest kunnen overleggen bij de aanvraag voor de verblijfsvergunning.

Wat ik ook had geregeld, was iemand die me kon assisteren bij de aanvraag van de verblijfsvergunning. In de journalistieke wereld wordt zo’n iemand een “fixer” genoemd, iemand die dingen voor je regelt. Eigenlijk kun je niet zonder zo iemand in een land waar je de weg niet kent en de taal niet spreekt of kunt lezen/schrijven. Mijn aanvraag moest in de provinciehoofdstad Gabrovo gebeuren, zo’n drie kwartier rijden vanaf mijn huis. De fixer had me opgegeven wat ik aan documenten moest kunnen overleggen: Een paspoort, inclusief kopie, een notariële akte van mijn huis, inclusief kopie, een verklaring van de bank dat er 2000 Leva op mijn rekening stond en een ziektekostenverzekering die minstens 1 jaar geldig is vanaf de dag van aanvraag, ook allemaal inclusief kopie.

Op de afgesproken dag ontmoette ik mijn fixer op het parkeerterrein van een supermarkt dichtbij het centrum van Gabrovo. Van daaruit gingen we te voet naar het politiebureau, naar een van de zij-ingangen waar 2 loketten waren: Een voor de vernieuwing van identiteitsdocumenten voor Bulgaren en een voor de aanvraag voor verblijfsvergunningen voor buitenlanders. We kregen een formulier overhandigd dat ingevuld moest worden. (Ik had datzelfde formulier al op het internet gevonden en geprint, maar dat werd niet geaccepteerd). De fixer heeft mijn naam in het Cyrillisch overgenomen uit de notariële akte van mijn huis. Hier begon al een klein probleempje want ik heb 3 officiële voornamen, een achternaam en een roepnaam. Er was geen voorziening voor 3 voornamen, want Bulgaren hebber er hooguit twee. Bovendien zijn het latijnse namen en behoorlijk lang dus dat werd krap op het formuliertje. Toen alles ingevuld was hebben we de papieren overhandigd en werd alles gecontroleerd. Volgend probleem: mijn verzekeringsbewijs had geen einddatum, iets wat ze nog niet eerder gezien hadden. Nou weet ik niet hoe dat er in Nederland normaal uitziet, maar ik was vanwege mijn werk voor een volkenrechtelijke organisatie (VN) verzekerd bij een internationale verzekeraar en de verzekering is gekoppeld aan mijn dienstverband en loopt dus door tot mijn uitdiensttreding. De dame achter het loket wilde hier geen beslissing over nemen en zei dat we de volgende maandag maar terug moesten komen omdat dan haar baas van vakantie terug zou zijn. Ook het uitgeprinte statement van mijn ICARD account was niet toereikend, ik moest een verklaring hebben van de ‘bank’ (What the hell is ICARD?) met een stempel en handtekening. Uiteindelijk, na contact met ICARD heeft men mij die verklaring per email gestuurd en heb ik, gewapend met een memory stick, dat bij een winkeltje in Gabrovo laten printen. (ik werd er onlangs op attent gemaakt dat ICARD geen bank is, maar gelukkig werd het wel geaccepteerd als bewijs van ‘voldoende vermogen’). Op maandag dus weer terug en nu werd de aanvraag geaccepteerd. Donderdag mocht ik weer terugkomen om mijn verblijfsdocument op te halen. Op dat moment kon ik ook de aanvraag doen voor de ‘lichna karte’, verblijfsdocument met foto en persoonsnummer (zoals ons BSN nummer voor de belasting etc.)

Het voordeel van de lichna karte was dat ik ongeacht de Coronasituatie Bulgarije ook later in zou mogen en mijn vrouw ook (omdat ze de vrouw is van een inwoner van Bulgarije).

Bij aankomst in Bulgarije vernam ik dat ik nieuwe buren zou krijgen. De vorige eigenaar van mijn huis was benaderd door een stel dat zijn huis wilde kopen, maar dat was al aan mij verkocht. Wel wist hij dat het huis van de buren leeg stond dus werd er contact gelegd en een deal gemaakt. Ik zou een Vlaming met een vriendin uit Sofia als buren krijgen. Wel moest het huis volledig gerenoveerd worden dus het zou nog wel enige tijd duren voordat ze zouden intrekken. In de tussentijd zou een aannemer de renovatie verzorgen.

De maand was snel voorbij. Ik had het geluk gehad dat een neef me was komen helpen met de verbouwingswerkzaamheden, zodat ik wat aanspraak had en met iemand kon overleggen over de verbouwingen. Ondanks dat de zomer op zijn eind liep tikte het kwik de meeste dagen nog steeds de 30 graden aan en was het in de middag niet te doen om zwaar werk te verrichten. De avonden werden wel wat frisser en een paar keer hebben we de houtkachel in de woonkamer opgestookt om het behaagelijk te maken. In de laatste week kwam de aannemer die bij de buren bezig was langs om ook bij mij werkzaamheden op te nemen die zouden aanvangen nadat ik vertrokken was en klaar zouden zijn in november. Ik kwam met hem overeen dat er een nieuw dak op de stal gelegd zou worden en dat de bestrating rond het huis en op de veranda opnieuw aangelegd zou worden. Ook een verbeterde toegang naar de kelder moest worden uitgevoerd. Hij schatte het geheel op een maand werk met totale kosten (arbeid en materialen) geraamd op €9000.

De laatste dag van september keerde ik huiswaarts. De rit terug naar huis ging net zo soepel als de heenreis. Ik ben Oostenrijk omzeild via Slowakije en Tjechië vanwegen waarschuwingen van Google over vertragingen door wegwerkzaamheden, maar het had weinig invloed op de reistijd.