De overdracht stond gepland voor eind maart, maar Corona zorgde ervoor dat ik mijn reis voor de overdracht niet kon maken. Ik zou op zaterdag 14 maart vertrekken, maar in de dagen voorafgaand aan die datum ging het ene na het andere land op slot. Ik moest mijn reis uitstellen. Toch wilde ik liever dat de overdracht geregeld werd. Veselin bracht uitkomst: Hij kon met een volmacht (in het Engels “power of attorney”) namens mij het koopcontract ondertekenen. Ik moest daar wel iets voor betalen, maar veel was het niet. Wat belangrijker was, ik moest Veselin een volmacht geven. Een Nederlandse notaris moest dan een verklaring meegeven dat ik was wie ik beweerde dat ik was. Ik kreeg daartoe een tweetal documenten opgestuurd, een volmacht en een verklaring van burgerlijke status (gehuwd, ongehuwd, gescheiden). Bijgevoegd moest dan een verklaring (akte) van de notaris komen met een apostille (inschrijving van de akte door de rechtbank).
Het was even rondbellen tot ik een notariskantoor bereid vond om dit document op te stellen en daarna volgde wat heen en weer overleg tussen Veselin en mijzelf totdat de documenten er precies zo uitzagen als de bedoeling was. Het notariskantoor droeg zorg voor de verzending van de stukken naar Bulgarije via DHL. Uiteindelijk, op 15 april 2020 was het dan zover: Ik was de trotse eigenaar van een huis in Bulgarije.
Verder kon ik op dat moment niet veel doen. Dat frustreerde natuurlijk. De hele wereld was in de ban van het virus en alles stond stil. Gelukkig had ik goed contact met de verkopers en die hielden een oogje op het huis totdat ik het zou betrekken, en dat kon nog wel even duren. Het virus woekerde ondertussen voort maar zoals verwacht daalde het aantal besmettingen in de zomer. In juni zag ik mijn kans waar om naar Bulgarije te vliegen. De regels waren versoepeld en Wizz Air bood spotgoedkope vluchten aan om maar wat passagiers binnen te kunnen halen. Ik wilde dolgraag mijn nieuwe huis aan een grondige inspectie onderwerpen, kamers opmeten, overal foto’s van maken maar ook de koopakte in ontvangst nemen. Ik vloog van Eindhoven naar Sofia en met een huurauto reed ik van daar naar Petko Slaveykov, allemaal op één dag.
Het Schotse stel had me uitgenodigd om de eerste nacht bij hun, in hun nieuwe huis, te overnachten. Ondanks het late uur van aankomst, kreeg ik een warm welkom en een warme maaltijd. Tot diep in de nacht hebben we gekletst onder het genot van vele glazen whisky en Rakia. De volgende dag zijn we naar mijn huis gereden, waar ik uitleg kreeg over de sleutelbos en welke sleutel op welk slot paste. Ze hadden het water aangesloten, de boiler en de koelkast aangezet en wat beddengoed en kookgerei meegegeven zodat ik direct comfortabel in mijn huis kon verblijven. Ook werd ik voorgesteld aan de overburen. Links een vrouw alleen met twee dochtertjes. Ze was vriendelijk maar sprak geen woord Engels. Rechts het huis van Georgi. Hij woonde in Sofia met zijn vrouw. Ze kwamen in de zomer naar hun huis in het dorp om tijd door te brengen met zijn ouders die in de buurt van Varna woonden. Ze waren dan ook met zijn vieren en ik werd direct uitgenodigd om later die middag thee te komen drinken. Nadat mijn Schotse vrienden vertrokken waren liet ik het even allemaal op me inwerken. Daar zat ik dan, in mijn toekomstig thuis. Het voelde nog niet zo. Het voelde eigenlijk een beetje alsof ik een inbreker was; alle sloten proberen te openen en te sluiten, ramen openen en weer dicht doen, lichtschakelaars proberen. Ik besefte ineens dat ik dat allemaal later ook nog kon doen. Eerst naar Sevlievo om boodschappen te doen. Brood, boter, beleg, groenten om salades te kunnen maken, vlees om te bakken, koffie en scheermesjes want die mochten niet mee in mijn handbagage.