Mijn keuze voor de auto die ik rijd hangt sterk af van mijn omstandigheden op het moment van aanschaf. Mijn laatste auto was een stationwagon die genoeg ruimte bood om heel veel spullen mee te nemen, inclusief een hond. Hij kwam goed van pas bij mijn weekend-ritjes naar een vakantiewoning die ik ooit had en tijdens de emigratie. De hond is enige jaren geleden naar de hondenhemel gegaan en de emigratie is inmiddels achter de rug. Met het settelen in Bulgarije zijn er nieuwe omstandigheden ontstaan met bijbehorende wensen: De Bulgaarse wegen hebben op veel plaatsen last van ‘achterstallig onderhoud’ om het maar beschaafd uit te drukken. Bovendien zijn niet alle wegen verhard, zeker niet als je naar plekken wilt komen waar je de meeste paddestoelen kunt plukken of waar het beste viswater is. Een bijkomende factor die de keuze voor onze nieuwe auto heeft bepaald was het gevolg van de onvermijdelijke gebreken die met de ouderdom komen; In en uit een lage auto stappen wordt met de jaren lastiger.
Kortom, het werd tijd om de stationwagon in te ruilen voor een SUV, en dan gelijk maar een 4 wiel aangedreven versie. Mijn laatste auto was een Dacia, en dat beviel uitermate goed, dus was de keus voor een Dacia Duster snel gemaakt.
Waarom een (gloed)nieuwe auto? Ik ben hier één keer naar een tweedehands handelaar gegaan om naar een auto te kijken (die ik had gezien op internet). In het algemeen bestaat zo’n bedrijf uit een met hekken omheind stuk land waar een aantal auto’s op staat en een kantoortje. De auto’s die worden aangeboden zijn veelal geïmporteerd uit andere Europese landen. Ik zie hier regelmatig auto’s rondrijden met nog stickers erop van dealers of bedrijven in Zwitzerland, Italië, Duitsland en zelfs Nederland. Vaak staan de auto’s te koop zonder ingevoerd te zijn, dat mag de klant zelf doen.
De auto waar ik naar wilde kijken bleek niet te starten, hij had te lang stil gestaan. De banden moesten vervangen worden en als ik een proefrit wilde maken moest ik 20 Leva voor benzine betalen. Garantie tot het eind van de straat. Bovendien las ik onlangs dat de kilometerstand terugdraaien in veel Europese landen niet verboden is. Ik had het snel gezien.
Ook in Bulgarije zijn er merkendealers en in de wat grotere steden zie je vaak wel enige dealers aan de rand van de stad. (Om een of andere reden hebben ze de neiging om bij elkaar te klitten). Zo ook aan de rand van Veliko Tarnovo, hier zo’n 40 kilometer vandaan. Het merk Dacia heeft in Bulgarije een eigen website waar je in kunt tekenen voor een “proefrit bij een dealer bij jou in de buurt”. Ik boekte een proefrit in een Duster bij de dealer in Veliko Tarnovo, ongeveer anderhalve week na het invullen van de on-line aanvraag. Tot zover geen probleem. Op de afgesproken dag togen we naar de dealer (40 minuten rijden) die bij aankomst van niets op de hoogte bleek te zijn. Het beste wat hij ons kon aanbieden was om mijn telefoonnummer te noteren en als er dan een keer een auto voor een testrit beschikbaar was zou hij me bellen. Dat telefoontje is natuurlijk nooit gekomen.
Uit frustratie ben ik een tijdje later naar een Suzukidealer gegaan (de Suzuki Jimny was mijn 2e keus), in Gabrovo, maar daar werd het al snel duidelijk dat het niet vanzelfsprekend was dat je een testrit kon maken in de auto die je op het oog had. In ieder geval was deze dealer daar wel duidelijk in. Als ik een proefrit wilde maken moest ik maar naar een dealer in Sofia gaan. Dat heb ik dan ook gedaan; Ik belde met de Dacia dealer in Sofia en die boekte gelijk een proefrit voor ons in. Toen we aankwamen kreeg ik een sleutel en werd ons een plezierige ochtend gewenst met de auto. En zo hoort het natuurlijk ook!
Diezelfde dag, begin oktober 2022, hebben we de bestelling gedaan van de nieuwe auto. Overigens was het inruilen van een auto hier blijkbaar niet vanzelfsprekend; Er was een handelaar in 2e hands Dacia’s in Sofia, en als we van onze huidige auto af wilden kon hij ons misschien wel helpen, de dealer nam de auto niet in. (Dit heb ik later anders opgelost, zie verderop in deze post)
Bij de aankoopovereenkomst werd me ook duidelijk gemaakt dat de prijs niet gegarandeerd kon worden vanwege de inflatie. Het kon dus (en bleek ook) duurder uit te vallen dan de offerte. Uiteindelijk kreeg ik eind maart 2023, zo’n 6 maanden later, bericht dat de auto bij de dealer stond.
In Bulgarije is er een kentekensysteem waarbij je aan de kentekenplaat kunt zien in welke gemeente een auto in eerste instantie is geregistreerd. Als gevolg hiervan kon de auto niet in Sofia geregistreerd worden omdat ik in de gemeente Sevlievo, provincie Gabrovo woon. Dat werd opgelost middels een tijdelijke (transfer) registratie, ongeveer hetzelfde als een export kenteken. Het gevolg daarvan weer was dat ik zelf zorg moest dragen voor de definitieve registratie. Ik moest bij de dealer de tijdelijke registratie afrekenen bij het ophalen van de auto, en kreeg alle documenten mee die nodig waren voor het definitieve kenteken. Ik regelde met een vriend om samen naar Sofia te rijden, en ik reed met de nieuwe auto terug, en hij met mijn huidige auto. De volgende dag ben ik naar de rijksdienst wegverkeer, hier “KAT” genaamd, in Gabrovo, de provinciehoofdstad, gereden. Het VIN nummer en motornummer werden gecontroleerd en ik kreeg de definitieve registratie. Later nog even een foto van het eigendomsbewijs opgestuurd naar de verzekering (in eerste instantie afgesloten op VIN nummer en door de dealer geregeld), en dat was dat.
Nu moest ik nog van de vorige auto af. Om te voorkomen dat ik mijn auto moest adverteren op een nationale autowebsite, zonder de taal te spreken, of op een van de expat verkoopsites op Facebook, heb ik een automonteur-vriend om hulp gevraagd. Hij nam mij (en de auto) mee naar een handelaar in Troyan, zo’n 40 kilometer bij mij vandaan, en die zou de auto voor mij verkopen. De provisie bedraagt 8 tot 10% van de verkoopprijs. De handelaar zou dan de auto nationaal adverteren op de auto websites en voor de onderhandelingen zorgdragen. Ik behield het eigendomsbewijs en moest voor de overdracht naar een notaris komen voor de overschrijving en financiële afhandeling.
Het duurde een week of drie voordat de auto geadverteerd was en al snel meldde zich een geïnteresseerde. Ik kreeg een telefoontje om naar de autohandelaar te komen om de overschrijving te kunnen regelen. Na wat onderhandelen kwamen we een prijs overeen die contant werd afgerekend en daarna togen we naar een notaris. Daar is de procedure als volgt: De notaris zoekt op wat de dagwaarde van de auto is in een database en rekent voor de afhandeling 5(!!) procent van de waardebepaling, ongeacht dus de werkelijk overeengekomen prijs (die normaalgsproken hoger is). Gelukkig was een vriend meegegaan om als vertaler te fungeren. De notaris wilde buiten het eigendomsbewijs ook een kwitantie zien dat de (provinciale) belasting was betaald en vroeg of ik getrouwd was. Daar begonnen de problemen. Ja, de belasting had ik betaald, maar on-line en ik kon me niet herinneren dat ik daar een digitale kwitantie van had gekregen. En ja, ik ben getrouwd, waarop de notaris eiste dat mijn vrouw aanwezig zou zijn omdat ze toestemming moest geven voor de verkoop. Dat werd een probleem want om haar op te gaan halen zou ik bijna twee uur nodig hebben gehad terwijl het notariskantoor in Troyan over één uur zou sluiten. We besloten om dat niet te doen. In plaats daarvan gingen we naar een notariskantoor aan de overkant van de straat en dit keer zei ik niet getrouwd te zijn. Ook kon ik hier een verklaring ondertekenen dat ik de belasting had betaald en daar was geen kwitantie bij nodig. Zowel de verkoper als de koper krijgen dan uiteindelijk een verklaring dat de auto door Dhr. A verkocht is aan Dhr. B en met die verklaring kan de nieuwe eigenaar het eigendomsbewijs bij KAT laten overzetten op zijn naam, en ik kon de verklaring gebruiken als bewijs van verkoop in geval de gemeente voor volgend jaar weer belasting wilde heffen voor deze auto (op een restitutie van teveel betaalde belasting voor 2023 hoefde ik volgens mijn vriend niet te rekenen). De koper betaalde het honorarium van de notaris en dat was dat.
Hoi Erik. Weer een ‘boeiend’ verhaal hoe, zelfs in een land waar het leven eenvoudig is, iets simpel toch weeral heel wat voeten om aarde heeft. Maar dat heb je weer mooi gedaan en tegelijk hebben we weeral een goede tip gekregen waaruit blijkt dat over die tweede helft van ons trouwboekje af en toe beter gezwegen wordt ? Bedankt voor je verhaal Erik. Grtn – Jef
Ja, ik kreeg heel veel vragen; of ik getrouwd was en of ik de auto voor of na de huwelijksdatum had gekocht etc. In Nederland was het vroeger standaard dat een huwelijk in ‘gemeenschap van goederen’ werd afgesloten. Dat is inmiddels veranderd. Ik moest ooit wel toestemming hebben van mijn vrouw om een lening af te sluiten en ook voor de verkoop van een huis, maar voor roerende zaken zoals een auto aan- of verkopen is dat in Nederland niet nodig. Hier blijkbaar wel. Vreemd genoeg is het hier niet mogelijk om een bankrekening op twee namen van echtgenoten te openen, omdat ze die ‘economische eenheid’ dan weer niet kennen.
En hoe bevalt die nieuwe brik eigenlijk?
Beetje wennen aan de 6-bak met korte versnellingen, maar Android auto integratie is top! Ik durf met de 4wd nu ook gewoon van de weg af te gaan, iets wat ik voorheen niet aandurfde omdat de bodemvrijheid van de Logan een heel stuk minder was. Helaas kan je bij de Duster niet een lange vlakke laadvloer maken zoals in de Logan, waar ik nog wel eens achterin heb liggen pitten.