Uiteindelijk was het zover. In de vroege ochtend van 8 april 2022 verlieten we Den Haag richting Bulgarije. De auto was zo enorm afgeladen, er had geen pakje zakdoekjes meer bij gekund. Mijn vrouw zat met een sporttas tussen haar voeten en ook de dakkoffer was volledig afgevuld. De auto had nu een witte kentekenplaat, een z.g.n. transfer kenteken. Dit is nodig om straks in Bulgarije de auto in te kunnen voeren. Je kunt het transfer kenteken aanschaffen via de Rijksdienst Wegverkeer (RDW), of bij een bedrijfje wat hier een vergunning voor heeft. Ik ging naar een bedrijfje op de Rijswijkseweg in Den Haag en daar werd ik goed geholpen. Ik kreeg witte platen, en een verzekering (want de normale Nederlandse verzekering dekt geen transfer op witte platen!). Ook een formulier wat aangeeft dat de auto is uitgevoerd uit Nederland, benodigd voor invoer in Bulgarije. De Nederlandse autoverzekering was opgezegd en ook waren we uitgeschreven uit Den Haag, iets wat ook belangrijk is i.v.m. belastingen e.d.
Het was regenachtig weer en met een overladen auto ging het niet snel vooruit. In de namiddag had ik er genoeg van en ik boekte on-line een overnachting in Passau, Duitsland, tegen de Oostenrijkse grens. Hier konden we even ontspannen, lekker eten in een Italiaans restaurant, rustig slapen, een goed ontbijt gebruiken en opladen voor de volgende etappe.
De volgende etappe ging met nog meer regen van Duitsland, door Oostenrijk en Hongarije naar Roemenië, alwaar we overnachtten in een pension, Kolping house geheten, in het kleine stadje Carancebes. Ondanks dat we daar pas na 7 uur ’s avonds aankwamen, kregen we een goede maaltijd en een royale kamer met badkamer. De volgende ochtend een uitgebreid ontbijt en een zeer schappelijke rekening. Om 8 uur gaf ik mijn navigatiesysteem opdracht de route naar Petko Slaveykov in te zetten. Pas toen het overduidelijk werd dat we niet naar de brug bij Vidin werden gestuurd, besefte ik dat ik de route had moeten controleren. We kwamen uit bij een veerpont over de Donau, die ons netjes en met gering oponthoud overzette naar Nikopol in Bulgarije. Wel was er enig oponthoud aan de Bulgaarse zijde, we moesten een belasting betalen voor de pont (?) en de papieren van de auto en onze paspoorten werden gecontroleerd. Naar een Corona vaccinatiebewijs werd niet gevraagd.
Eenmaal het dorpje Nikopol uit was het een vlakke weg naar Pleven, van Pleven naar Lovech en van Lovech waren we in korte tijd in Petko Slaveykov. Uitladen en direct naar de stad Sevlievo om eten te halen. Terug in ons huis de kachel aangemaakt en na een eenvoudige maaltijd vroeg naar bed. Onze emigratie is een feit!