Keurig op tijd kwam op maandagmorgen een auto van Yantra Homes voorgereden bij de flat in Sevlievo. Het was voor de medewerker een bekend adres. Er logeerden wel vaker huizenjagers. De map met huizen voor de dag had ik zaterdag al gekregen, en er stonden die dag 5 huizen op het programma.
Dit zou drie dagen zo doorgaan. Van het ene huis naar het volgende in dezelfde regio en in sommige gevallen met meer dan een uur rijden er tussenin. Ik weet allang niet meer hoeveel huizen ik in totaal gezien heb in die drie dagen, maar het waren er heel wat.
Wat al snel duidelijk werd is dat je dus alleen tijd hebt om het huis te zien. De makelaar neemt niet de tijd om met je rond te kijken in het dorp of de omgeving. Dat heb ik dus deels zelf gedaan, door een kop koffie af te dwingen tussen bezichtigingen, of in de avonduren, of de dagen na de bezichtigingen, en bij één huis op de zondag voorafgaand aan de eerste bezichtigingsdag.
Op de zondagochtend was ik naar Kramolin gereden, een dorp nabij de Stambolisky dam. Dat was gelijk al een afknapper want ondanks het vroege uur zaten er bij de twee open dorpswinkels al groepjes Roma die in kennelijke staat waren. Het deed mijn indruk van Kramolin geen goed. De rest van het dorp was ook al niet om over naar huis te schrijven, en nadat ik op maandag het huis in dat dorp had bezichtigd liet ik mijn vrouw weten dat dat huis, één van haar favorieten, het niet zou worden.
Het is echt belangrijk dat je iets van de omgeving ziet als je interesse hebt in een huis. Ik kan me een interview herinneren, lang geleden, met een makelaar in Den Haag die vertelde dat hij een hoop bakstenen op de juiste plaats veel gemakkelijker en voor een betere prijs kon verkopen dan een paleis op de verkeerde plek.
Veel van de huizen die ik in die drie dagen te zien kreeg hadden allerlei nadelen. Bij de meesten was het grootste nadeel dat ze in een dorp zonder of met slechts één klein winkeltje en verder geen zichtbare economische activiteit lagen. Iets wat je zelfs op Google streetview niet kunt zien. (lang niet alle dorpen in Bulgarije zijn geheel of zelfs maar gedeeltelijk op streetview te bekijken)
Eén huis sprong er voor mij uit; aan de rand van het dorp Mladen, ook vlak bij de Stambolisky dam, lag een leegstaand huis. Het leek in een bewoonbare maar verre van perfecte staat. De makelaar leidde me rond; Het kostte enige tijd om het hangslot van het hek open te krijgen maar uiteindelijk waren we binnen de muren van het onroerend goed. Vervolgens moesten we ons een weg banen door een verwilderde tuin om bij de voordeur te komen. Ook daar weer een worsteling met het slot. Eenmaal binnen was het huis redelijk schoon. Alle kamers waren leeg en het was duidelijk dat er jaren geleden gerenoveerd was; kunststof kozijnen, een restant van een moderne keuken een ingebouwde haard die een centrale verwarming aandreef en twee nette badkamers.
Achter het huis hield het dorp op. Tegenover de voorzijde lag een gemeentelijk weiland waar een paard graasde, aan de achterkant grensde de tuin aan die van de buren. Het was er rustig. De weg langs het huis liep naar de het meer Stambolisky dam, niet geheel onbelangrijk als je van vissen houdt.
De makelaar medewerker merkte natuurlijk ook dat ik van dit huis gecharmeerd was. Hij reed me naar de oever van het meer en vertelde dat hij het maaien van de tuin wel voor me kon regelen voor niet al te veel geld. Ik maakte extra foto’s om mijn vrouw te laten zien waar ik geweest was. ’s Avonds reed ik alleen terug vanuit Sevlievo om in het dorp rond te kijken. Daar begonnen de twijfels. Zover ik kon ontdekken was er slechts één donker winkeltje in een pand wat betere dagen had gekend. Wel liepen mensen af en aan om daar boodschappen te doen maar verder was het “centrum” stil. Ik ging terug naar het huis en liep er aan alle kanten om heen. Ik had natuurlijk geen sleutels dus het bleef bij de buitenkant. Het voelde aangenaam maar nadere beschouwing liet zien dat de elektriciteitsmast waar de stroomkabel van binnenkwam, verrot was en alleen min of meer overeind gehouden werd door de kabels die er aangespannen waren.
De volgende dag, na weer een reeks bezichtigingen, vroeg ik de makelaar medewerker of we nog een keer terug konden gaan naar het huis in Mladen. Weer keek ik er binnen en buiten rond en ontdekte meer gebreken. Ik vroeg ook naar de eigenaar. Kennelijk een Engelsman die teruggekeerd was naar Engeland. Waarom werd niet verteld. Toen begon de makelaar over dat het wel even kon duren aleer de papieren in orde gemaakt konden worden omdat er digitalisering plaatsvond van het kadaster en de eigenaar de benodigde papieren daarvoor nog niet had ingeleverd. Het klonk allemaal tamelijk vaag.
Die namiddag werd ik gebeld door het makelaarskantoor over het huis in Mladen. Er was opeens nog een andere koper en ik moest snel beslissen. Op dat moment ben ik afgehaakt. Helaas is het niet mogelijk volledig op een makelaar in Bulgarije te vertrouwen tot ze tot inzicht komen dat men slechts één meester kan dienen.
