Het waren een paar intensieve dagen geweest vanuit Sevlievo met Yantra Homes makelaardij. (Makelaar is geen beschermd beroep in Bulgarije). Ik had een paar dagen een hotel geboekt in Troyan, een stad ten westen van Sevlievo. Het was een prachtige en ontspannen rit om via Apriltsi in Troyan te komen.
Troyan zelf leek in eerste instantie minder aantrekkelijk. Ik kwam de stad binnen op een weg langs de ingesloten rivier in een betonnen bak met langszij grauwe Chroetjov flats. Ik had geboekt in Hotel Chateau Montagne, het klonk als heel wat. In dit geval viel dat wat tegen, zoals wel vaker in Bulgarije. Desalniettemin was het in eerste instantie niet slecht. het was een beetje onhandig dat het aan een doodlopend straatje lag met beperkte parkeerruimte, maar er was vriendelijk personeel en ik kreeg een nette kamer. Een voordeel van het hotel was dat er een restaurant was waar ontbijt, lunch en diner genuttigd konden worden. Er was ook een zwembad maar daar had ik nu geen behoefte aan.
Het duizelde nog steeds na van alle impressies van de afgelopen dagen. Ik had een paar fantastische huizen gezien, maar in dorpjes waar nauwelijks iets te koop was en vaak meer dan een half uur rijden van het dichtbij zijnde stadje. Voor oud worden in de toekomst was dat niet praktisch, maar ondanks dat waren sommige aanbiedingen erg verleidelijk.
Na de incheck in het hotel liep ik de stad in. Het was er druk maar de toeristeninformatie was gesloten. Ik vond een terras waar eten werd geserveerd maar iets beters dan opgewarmde pizza was er eigenlijk niet te krijgen. Vreemd dat het er toch zo druk was.
De volgende dag bezocht ik het klooster van Troyan. Het lag buiten de stad en ik moest de auto nemen om het te bezoeken. Ik had de auto geparkeerd op een parkeerterrein voor een winkel en legde de laatste kilometer te voet af. In eerste instantie leek het een beetje een verlaten boel maar dat had waarschijnlijk te doen met het jaargetijde. Rond het klooster was wat bebouwing, voor een deel vermoedelijk restaurants, maar niets was open.
Het klooster zelf was een pareltje, zoals zoveel kloosters in Bulgarije een oase van rust en beschaving zijn op een afgelegen plek.
De grootste verrassing moest echter nog komen. De weg liep door achter het klooster een bergvallei in. Uiteraard stroomde er een riviertje door de vallei. De weg slingerde langs het riviertje Cherni Osham door het dorp Oreshak. Ik reed verder tot de weg min of meer dood liep in een pad. Ik was midden in de bergen, het miezerde lichtjes maar het was er zo mooi!
Op de terugweg stopte ik in het dorpje. Zo vredig! Helaas weer niet de plek voor oudere mensen.
Die vrijdagavond heb ik diner in het hotel restaurant genuttigd. Ik was een van slechts drie gasten maar het eten was niet slecht. De volgende ochtend ben ik naar Teteven gereden, een stadje in de bergen. Weer een aangename rit met mooie vergezichten. Teteven bleek een pareltje in de bergen. Al snel vond ik het centrum waar een uitnodigend terras over het dorpsplein uitkeek. Het leek alsof de hele stad op zaterdagochtend naar het centrum was gekomen om van een stralende ochtend te genieten. Na de koffie heb ik wat rondgewandeld. Rivier, brug, markt, museum en tot mijn verbazing een hippe bar.
Er was een weg door de bergen die terugleidde naar Troyan. ik besloot het er op te wagen. Deze weg ging door een bergpas die met slecht weer gesloten kon zijn maar op deze aangename dag was dat niet aan de orde. Het was desalniettemin een inspannende rit via slingerweggetjes door de bergen. Ik was blij weer in het drukke Troyan aan te komen. Die avond at ik weer in het hotel en voor de volgende dag stond een bezoek aan Lovech in de planning.
De weg van Sevlievo naar Sofia wordt doorkruist door de weg Troyan-Lovech, route 35, dus het was slechts de weg volgen vanuit Troyan en je komt onherroepelijk in Lovech. Een mooie rit ook! Iedere keer verbaasde het me weer dat de wegen zo rustig zijn, zo ook nu. Ik was in de ochtend al in Lovech en parkeerde op een klein parkeerterreintje buiten het centrum. Ook Lovech ligt aan de rivier Osam, wat de oriëntatie gemakkelijk maakt. Mijn parkeerplaats was niet ver van de rivier en een Soviet style brug; Ooit mooi gemaakt maar met inferieure materialen die de tand des tijds niet weerstaan.
Wat wel heel prettig was van deze brug was het uitzicht op de wereldberoemde overdekte brug een paar honderd meter stroomopwaarts.
Het centrum op de linkeroever is een prachtig oud stukje Bulgarije. Ik ben geen expert maar dit is echt de moeite waard als je van architectuur houdt.
Terug naar de auto ging ik natuurlijk door de overdekte brug. Er waren aan weerszijden winkeltjes in de overdekte brug en ik kocht er een tafelkleed voor onze eettafel thuis.
Die avond at ik weer in het hotel in Troyan. De volgende ochtend zou ik naar Shumen rijden, om langzaam maar zeker weer in de buurt van het vliegveld van Varna te komen. Ik werd midden in de nacht wakker met diarrhea. Ieder half uur zat ik op het toilet maar ik moest de volgende ochtend wel vertrekken want het volgende hotel in Shumen was al geboekt. Ik dacht dat het wel goed zou komen want er kon eigenlijk niets meer in mijn darmen zitten na afgelopen nacht.
Ik reed over de pas van de Stara Planina van Troyan via Karnare, om vervolgens door “the valley of roses” richting Bourgas te rijden. De rit ging redelijk volgens plan tot ik halverwege overmand werd door slaap. Ik besloot ergens van de weg af te gaan en een rustige plek op te zoeken om een dutje te doen. Ik had het grootste deel van de nacht op het toilet gezeten dus het was niet vreemd dat ik moeite had wakker te blijven. Bovendien was de diarrhea niet over. Bij Karnobat, beroemd voor de wijn, nam ik de afslag richting Shumen, via Smyadovo. Mijn vrouw had op een Russisch forum over Bulgarije een huis te koop gevonden in Smyadovo. Een Russische dame had het te koop aangeboden. Haar ouders woonden daar en zouden bij haar in Balchik intrekken. Ze had op het Russische forum veel moeite gedaan met foto’s, video’s en plattegronden om het huis aan de man te brengen en het had de aandacht van mijn vrouw getrokken. Ik had op mijn beurt veel moeite gedaan om de ligging van het huis uit te vogelen, en dat was me gelukt. Eenmaal in Smyadovo had ik niet veel moeite om het te vinden. Het lag tegen een heuvel aan de rand van het goed onderhouden stadje. Het was inmiddels al verkocht maar toch wilde ik zien wat ik gemist had. gelukkig was het niet zo perfect als de dame het had doen voorkomen; er lagen nog huizen hoger op de heuvel dus veel privacy had je niet in de tuin. Bovendien kon ik al voorzien dat het in de winter best een probleem kon zijn om het stadje in of weer naar boven te komen.
Niettemin blijft Smyadovo me bij als een aangenaam stadje met een mooie omgeving. Golvende velden met Lavendel in de laagvlakte tussen de Stara Planina en de kust.
Van Smyadovo reed ik naar mijn laatste vakantieadres in Shumen. Meer daarover in de volgende post.