Na mijn vakantie in Bulgarije kwam ik met heel veel indrukken thuis. Sommige positief, andere negatief. Jezelf een objectief beeld vormen van een vreemd land waar je als toerist rondloopt is geen eenvoudige opgave. Op vakantie zie je je omgeving sowieso door een roze bril omdat alles nieuw is en je tegelijkertijd je zorgen even in je thuisland hebt achtergelaten.
Ik had mijn vrouw veel te vertellen, ik had veel foto’s om te laten zien en veel indrukken die ik moest verwerken. Aardige mensen, prachtige natuur, slecht onderhouden wegen, verwaarloosde huizen, vers aangeplante moestuinen, serene kloosters, stille meren, toeristische dorpen waar alleen toeristen rondlopen, stille verlaten dorpen waar bijna niemand (meer) woont, vervallen kerken, zwerfvuil, illegaal gedumpt afval, Lada’s uit het jaar nul, moderne winkels zoals Jysk of Kaufland, Lidl en Metro, maar ook dorpswinkels waar nauwelijks koopwaar was en die voornamelijk dienst deden als café.
Was het een goed land om te wonen? Een afweging was nauwelijks te maken. Uiteindelijk zijn het emoties die de doorslag geven. Verstandig? Waarschijnlijk niet, maar ik moest een besluit nemen inzake onze toekomst. Het besluit werd om verder onderzoek naar huizen te doen om te zien of we iets betaalbaars konden vinden op de juiste plek. Ik probeerde met mijn ratio de beslissing om te gaan emigreren te onderdrukken maar emotioneel zat ik al in mijn tuin voor mijn huis in Bulgarije, genietend van het uitzicht over de bergen onder het genot van een biertje en mij ondertussen nergens zorgen over makend. Yeah, right!
Er volgde een jaar van zoeken op internet naar huizen die ons wel wat leken. Ik had onze prijsklasse bepaald tussen €30.000 en €50.000, de provincie zou Gabrovo of Veliko Tarnovo worden, met de voorkeur voor Gabrovo.
Makelaars zijn er in de regio Veliko Tarnovo en Gabrovo genoeg te vinden op internet. Sommige makelaars zijn Bulgaars, sommige Engels. Ik ga ze hier niet allemaal noemen want het is niet duidelijk of ze over een jaartje nog bestaan. Het lijkt buiten de kust een onzekere business in Bulgarije. Bovendien is hun werkwijze niet erg transparant; veel panden staan op meerdere makelaars-sites geadverteerd, soms voor verschillende prijzen en met verschillende omschrijvingen. Er zijn ook sites die alleen door-linken naar makelaars en zelf geen makelaar zijn, zoals rightmove.co.uk, een site waar huizen over de hele wereld worden getoond. Wat ook een verschil is met Nederland is dat de Bulgaarse makelaars van twee walletjes eten; ze rekenen courtage aan de verkoper en aan de koper. Het is dus niet duidelijk wiens belangen ze behartigen. Wat wel duidelijk is, is dat er honderden huizen, zo niet duizenden, te koop staan in de bovengenoemde provincies, en dat veel van die huizen ook voor langere tijd te koop staan. Kort gezegd, het aanbod is groot en de handel is traag. Een kopersmarkt dus. Mocht je ooit interesse hebben in een huis in Bulgarije, wees je hier dan van bewust. Bied wat jij een huis waard vindt en als de eigenaar meer wil, gewoon weglopen want er zijn zoveel huizen te koop.
Samen met mijn vrouw maakte ik eerst lijsten van plaatsen die interessant zouden kunnen zijn om naar een huis te zoeken. Je kunt een huis aanpassen aan je wensen, maar je kunt de plaats waar het staat niet veranderen. Om die plaats te bepalen hadden we een aantal criteria opgesteld: 1. In een dorp met wat winkels, 2. Niet ver van een stad met voorzieningen zoals dokter, apotheek, ziekenhuis, supermarkt(en) etc. Punt 2 was eenvoudig want er zien in de regio’s maar een paar plaatsen die aan die criteria voldoen: Veliko Tarnovo, Gorna Orjachovitsa, Gabrovo en eventueel Sevlievo. De dorpen waar we konden gaan zoeken moesten dus bij een van die vier plaatsen in de buurt liggen. Het criterium “in de buurt” werd een maximum afstand van 10 kilometer.
Wanneer je de bovenstaande gegevens gebruikt om bij makelaars te gaan zoeken, vindt je nog steeds honderden huizen. Bovendien zijn er ook nog sites waar niet alleen makelaars adverteren, maar ook particulieren. Dit zijn handelssites zoals imot.bg of olx.bg Het kostte bijna een jaar om een lijst te produceren die enigszins te behappen was voor een bezoek van 2 weken. Een aantal van de huizen die aan de criteria voldeed stond op de site van Yantra Homes, een makelaar in Veliko Tarnovo, dus die benaderde ik om een afspraak te maken voordat ik af zou reizen naar Bulgarije. Vanaf dat moment kreeg ik iedere keer ongevraagd suggesties voor andere huizen. Het geheel kwam nogal opdringerig over.
Op 16 mei 2019 ging ik weer op reis naar Bulgarije. Dit maal had ik besloten om na aankomst op het vliegveld van Varna direct door te rijden naar het huis van Susan, waar ik de eerste twee nachten zou verblijven. Het was een zware rit, ’s avonds laat in het donker door de bergen. Het weerzien met Susan maakte alles goed. De volgende dag had ik een afspraak in het kantoor van Yantra Homes in Veliko Turnovo om een overeenkomst te tekenen dat ik courtage zou betalen als ik een huis kocht wat ik via hen had bezichtigd. Ik vond het raar maar niet geheel onredelijk. Ik kreeg een map mee met omschrijvingen van huizen die ik zou gaan bekijken. De eerste dag van bezichtigingen was a.s. maandag, dus ik had nog het weekend om andere dingen te gaan doen. Allereerst had ik een flatje gehuurd voor een week in Sevlievo, de tweede stad in de provincie Gabrovo. Dit leek me een prima uitvalsbasis om huizen te bekijken die daar in de omgeving lagen. Bovendien kon ik hier zelf koken en waren supermarkten dichtbij.
Gelukkig was dit niet alleen een oriëntatiebezoek voor een toekomstige woning, maar ook vakantie. Na Sevlievo had ik nog verblijf geboekt in een hotel in Troyan en in Shumen, maar daarover later meer.