6. Sozopol

Met pensioen zijn en in het buitenland wonen klinkt (en voelt vaak) als een permanente vakantie. Toch is het af en toe lekker om er even tussenuit te gaan. Begin mei zijn we een paar dagen naar de kust geweest, in Sozopol, een badplaatsje ten zuiden van Bourgas.

“Vakantie in eigen land” krijgt een heel andere betekenis als je in het buitenland woont. Het fijne van nieuw zijn in een land is dat er nog veel te ontdekken valt. Bulgarije heeft prachtige natuur, fascinerende steden en een lange kuststrook aan de Zwarte zee. Aangezien we min of meer in het midden van het land wonen zijn alle uithoeken van Bulgarije in ruim een halve dag rijden te bereiken. Vanaf huis duurde de rit naar Sozopol vierenhalf uur. We kozen voor de kust om weer eens de zee te zien en omdat ik verse zeevis mis. Iedereen in Den Haag is bekend met de vele viskramen die de stad rijk is, en zelfs de meeste toeristen gaan een keertje eten bij Simonis aan de haven. De haringtent op het Rijswijkseplein, “de Haringkoning”, werd onsterfelijk gemaakt door Harry Jekkers en Van Kooten en De Bie, en veel leden van de Tweede Kamer happen een haringkje bij de haringkar voor het Binnenhof. Het zit dus een beetje in mijn bloed om van vis te houden.

Sozopol is een heel oud vissers- en handelsstadje, in de oudheid al bevolkt door Thraciers en later Romeinen. De Zwarte zeekusten hebben een bewogen geschiedenis, met veel veroveringen, oorlogen en overheersingen tot op de dag van vandaag. In Sozopol kun je daar wat overblijfselen van bekijken in het lokale historisch museum, maar waar ik het meest naar uitkeek om met eigen ogen te aanschouwen was een glazen kist met daarin een skelet met een roestige klomp ijzer op de plaatst waar het hart had gezeten. Het bijschrift vermeld: ‘overblijfselen met aanwijzingen van reïncarnatie preventie.’ Met andere woorden, voorzorgen waren getroffen om een wederopstanding te voorkomen van een vampier.

Vampierisme is een wijdverbreid bijgeloof in de Balkan wat tot een paar eeuwen geleden nog leidde tot dit soort rituelen. Een metalen staak door het hart, stenen op de borst, zelfs een hangslot om de grote teen. Allemaal maatregelen om te voorkomen dat een dode uit zijn graf op zou staan.

Sozopol in mei is nagenoeg uitgestorven. De meeste mensen die er rondliepen waren bezig met werk. Bouwvakkers die appartementen opknappen, renoveren of nieuw bouwen. Winkel eigenaars die de paar vaste bewoners voorzien van de eerste levensbehoeften, en de gebruikelijke zigeuners die gras maaien rond de archeologische ruïnes, de straat vegen of hekjes opnieuw in de verf zetten. Er waren maar een paar restaurants open van de tientallen die er zijn. Het stadje bestaat uit een oud en een nieuw gedeelte, maar het overgrote deel van de bebouwing zijn pensions, hotels en vakantie appartementen. Hoe het er uit moet zien in het hoogseizoen was voor mij een beangstigend idee.

Gelukkig ben ik wat betreft zeebanket aan mijn trekken gekomen en was het leuk om weer even de meeuwen te horen. Ik zou dit soort stadjes (ze zijn allemaal hetzelfde) in het hoogseizoen links laten liggen, maar voor nu was het even lekker om er tussenuit te zijn.